Dyptyk Clinta Eastwooda dodyczący bitwy o IWo Jimę to coś wyjątkowego w histroii kina. Pierwszy film z cyklu przedastawaia ową bitwę z punktu widzenia amerykańskich żółnierzy. SZTANDAR CHWAŁY osnutu jest na motywie jednego z najważniejszych zdjęć II Wojny Światowej. ZA tym zdjęciem kryję się histroia prawdziwych ludzi -opowieść o propagandzie wojjennej, histroia o uczuciach, wspomnieniach, wyrzutach sumienia. EAstwood odziera głównych bohaterów filmu z pomnikowego bohaterstwa, ale nie odbiera im godności. Eastwood ukazuje ludzki i psychologiczny wymiar wojny. Co ciekawe aktor, który BRUDNYM HARRYM budował jeden z amerykańskich mitów -dziś mity burzy! Zwrot niesłychany choć Eastwood im starszy tym lepszy! Jego reżyserskie dokonania po BEZ PRZEBACZENIA muszą budzić podziw.
Eastwood demaskuje mity ameryki, atakuje propagandzistów, przeciwstawia sdię papierowemu zakłamaniu. Wiele w SZTANDARACH CHWAŁY jest współczesnych aluzji.
Film prezentuje także okrucieństwo wojny w bardzo widowiskowych i soczystych sekwencjach batalistycznych.
choć te wojenne sekwencje robią wrażenie to nie są zbyt orginalne -Eastwood graściami czerpie tu z SZEREGOWCA RYANA.
Aktorstwo jest tu bardzo dobre z Ryanem Phillppe na czele.
Oczywiście trafna, acz nazbyt banalna i łopotologiczna końcówka psuje nieco ogólnie dobre wrażenie. Drażnić też mogą pewne scenariuszowe uproszczenia i pewien brak orginalności. Mimo kilku wad SZTANDAR CHWAŁY to kino godne polecenia.