Troszkę inny niż ostatnie produkcje tego gatunku (bo skupiono się tylko na wojnie samej w sobie), ale mimo wszystko bardzo dobry.

To co mnie we "Flags of our Fathers" zachwyciło najbardziej to po pierwsze: niesamowite ujęcia z pokładów atakujących samolotów a także scena gdy amerykańskie myśliwce mkną pomiędzy okrętami floty inwazyjnej. Po drugie: efekty dźwiękowe, zwłaszcza te, które można usłyszeć podczas artyleryjskiego ostrzału Iwo Jimy. W ogóle ostrzał wyspy to dźwiękowy i wizualny majstersztyk.

Jeśli chodzi o desant na plaże to został on przedstawiony na bardzo wysokim poziomie (co ważne trzyma w napięciu), jednak po tym co zobaczyłem w "Szeregowcu Ryanie" (czyli desant na Omaha Beach) nie zrobił na mnie już tak dużego wrażenia.

Odtwórcy głównych ról spisali się przyzwoicie. Jak zwykle świetnie spisał się Barry Pepper. Według mnie ten człowiek jest stworzony do tego aby grać w filmach wojennych.

Muzyka na plus, aczkolwiek do tej z "Szeregowca Ryana" czy "Kompani Braci" się nie umywa.

Tak na marginesie to nie ma co porównywać "Sztandaru Chwały" do "Szeregowca" (ja się tego nie do końca ustrzegłem) bo to dwa znacznie różniące się filmy.

I na zakończenie powiem, że przeplatanie się wątków w tym filmie (co nie wszystkim się podoba z tego co zauważyłem) moim skromnym zdaniem było potrzebne ponieważ w przypadku zachowania chronologii zdarzeń, miałby on ciekawy początek i nudną jak falki z olejem końcówkę.